Darwin: Slapen is voor mietjes!!

Hee allemaal!

Na weken van stilte gaat het er nu dan eindelijk van komen: Een heus nieuw blogbericht! Situatie schets van dit moment: ik zit achter een laptop op een bank in een huiskamer in Perth, heb net mijn toast met ei op en slaap vannacht op mijn eigen tweepersoonsbed. En dat allemaal voor nop. Ik begin een aardige sjacheraar te worden vrees ik. Maar goed, genoeg over Perth, de tijd die ik hier heb is zo geweldig dat het zijn eigen bericht verdient dus dat komt nog. Nu eerst Darwin, de plaats waar ik de afgelopen 5 weken mijn tijd heb doorgebracht.


Toen we net in Darwin aankwamen viel ons meteen op hoe klein de stad was. Het echte centrum bestaat uit 1 grote straat en misschien 3 zijstraatjes waar het allemaal gebeurd. Maar daar gebeurd het dan ook echt! Darwin is backpackers paradijs, als je er over straat loopt zijn driekwart van de mensen die je ziet backpackers. Je kunt er echt iedere dag van de week ruig uit je bol gaan als je wil, en het grootste deel van de backpackers populatie doet dit dan ook. Met als gevolg dat iedereen er overdag als een zombie bijloopt, en klaagt over een enorme kater en 's avonds pas tot leven komt om de kater van de volgende dag te kweken. Een soort alcohol vampieren zeg maar...
Het hostel waar we verbleven was 1 van de grootste in de stad, met een enorm dakterras, een bar en 3 zwembaden. Ik voelde me daarom een beetje verloren toen ik daar voor het eerst binnenkwam, ik kende alleen Floor en toen werd ik ook nog in een andere kamer dan haar geplaatst. Ik kwam die bewuste kamer binnen en werd gewoonweg in mijn gezicht geslagen door de sokkengeur die er hing. Nou ben ik geen klager en heb al behoorlijk wat gore kamers gezien (zie: melbourne) maar dit was gewoonweg ondraagelijk. Floor weigerde zelfs om de kamer binnen te komen en bood me onmiddelijk haar bed aan voor die nacht. Natuurlijk waren we al gewend om naast elkaar te slapen dus dat was het grootste probleem niet. Die avond gingen we uit, namen afscheid van Bernd en kwamen al met al dus nog behoorlijk laat in bed. Vreemd genoeg was de kamer nog steeds leeg ondanks dat 2 van de bedden beslapen waren. We waren behoorlijk moe en vielen bijna in slaap toen de deur open zwaaide en 2 stomdronken australiers binnen strompelden. De ene kleedde zich uit, plofte op het bed en viel in een coma en de andere klom in het bovenbed en begon te praten. En praten. En praten. En hij hield pas op toen we hem plechtig met de hand op het hart hadden beloofd dat we de volgden morgen met hem zouden ontbijten. Zo gezegd zo gedaan en deze twee Australiers weken de eerste week niet meer van onze zijde. Dit waren Danny en Shannon en op dit moment logeer ik in Danny's huis en zit achter zijn laptop. Een typisch voorbeeld van de Australische gastvrijheid.

(kleine noot van de schrijfster ;) Mijn lokatie is inmiddels veranderd van een warme gezellige huiskamer in Perth naar een shabby internetcafe'tje in koud Sydney. Ik plaats dit bericht alvast zodat ik de foto's kan uploaden en ondertussen tik het af

OK. Nadat Danny en Shannon naar huis waren gegaan merkten wij een vreemdsoortige lichtheid in onze portomonee. Het leven in Darwin is namelijk nogal duur (drankjes zijn er niet eens gratis! Nou vraag ik je!) en bovendien hadden we ook al behoorlijk wat geld uit gegeven tijdens onze reis naar Darwin toe. Dus moest er nodig een baantje gevonden worden. Na een dag van overal solliciteren en cv's achterlaten kon ik mezelf ineens gelukkig prijzen met maar liefst 2 banen! Een als een 'house keeping lady' in het hostel waar ik verbleef en een baantje achter de bar van een hele mooie, grootte Ierse pub genaamd Shannanigans. Ik had de dollar tekens al in mijn ogen toen ik ze allebij aannam maar al snel besefte ik dat 70 uur werken in de week wel wat veel was. Ik werkte als schoonmaakster van 9 tot 4 in het hostel, ging een paar uur pitten en moest dan meestal van 7 of 8 tot 3.30 in de pub. Zwaar, maar goed, je verdient wel heel veel geld en maakt weinig op omdat je altijd aan het werk bent. Bovendien was ik al snel een beroemdheid in het hostel waar ik verbleef, ik was het meisje dat ze 's avonds dronken voerde en 's morgens wakker maakte en bekertjes water voor ze haalde om hun kater te verzachten. Bovendien vond ik het heerlijk om weer achter de bar te staan, merkte dat ik dat best wel had gemist. En dit barwerk was echt een uitdaging, je had 18 (!) soorten tapbier, wat je kon tappen in 3 verschillende soorten glazen (wie elk weer 3 verschillende namen hadden). En dan heb ik het nog niet eens over het shockerende aantal sterke dranken een flesjes aanbod. Bovendien verwachten ze van je dat je binnen 5 minuten een tap kan verwisselen (nadat ze het 1x voor hebben gedaan) en de bar schoonhoudt. En dit alles terwijl je de bestellingen van je onverstaanbare (want: over het algemeen Ierse) klanten probeert te vertalen. Chaos alom dus, maar zoals ik al zei, ik genoot ervan.
Het schoonmaakwerk was erg zwaar (backpackers zijn een smerig volk ;)maar gelukkig had ik erg leuke collega's. Floortje natuurlijk, die de public places van het hostel deed, lieve, bescheiden Welshe Becky en Kelly, een knotsgekke lesbische, getatoueerde Australische met een heeeeeel klein hartje. Via Mijn andere werk leerde ik Britse Holly kennen, en via haar haar eveneens britse vriendin Helen. Yvon, een boomlange, beeldschone Duitse was 1 van mijn roomies, Engelse Wayne, die een vriend van ons was in Adelaide kwam ineens naar Darwin, met in zijn kielzog de ierse kwik,kwek en kwak: Johnny, Steven en Ronan en ergens anders plukten we Engelse Kath vandaan. En voordat ik het wist had ik ineens een enorme vriendenploeg wie 24/7 om me heen zwermde. Heerlijke mensen, ik heb zo met ze gelachen en idiote dingen gedaan, dat ik de helft al niet meer weet. Het maffe van vrienden maken in Australie is dat je binnen een hele korte tijd heel erg close wordt. Ik denk dat het ermee te maken heeft dat we allemaal ver weg zijn van onze familie en daarom op zoek surrograat familie ofzo. Met als gevolg dat we onzelf na een week als gezin bestempelden, met Wayne en ik als vader en moeder, omdat wij de verstandigsten (lees:minst vaak dronken) van het stel waren. Dit waren de mensen die mij weer aan het lachen maakte toen ik ontslagen werd van mijn bar werk (3 dagen voor mijn vertrek, een lang verhaal) en samen met mij huilden toen ik wegging.

Mijn afscheid van Darwin was erg zwaar, ik moest dag zeggen tegen Floortje, die ik de afgelopen maanden non stop om me heen had gehad en waar ik erg aan gehecht ben geraakt en van mijn gezinnetje die nu waarschijnlijk loofhutten houden zonder hun pa en ma (Wayne is terug naar huis) ;) En ik moest afscheid nemen van Darwin, dat gekke kleine backpackers stadje, met maar 1 hoofdstraat en waar iedere inwoner een jonge reiziger lijkt te zijn. Van het weer daar, gemiddeld 30 graden, van uitgaan op je slippers tot diep in de nacht, van de gezamelijke kater die iedereen deelde, van afhaal voedsel iedere dag omdat je te lui en moe was om zelf te koken, van tot diep in de nacht op het stand zitten luisterend naar allerlei soorten muziek uit alle windstreken, van de hilarische gesprekken die ik voerde met mensen als ik 's morgens hun kamer kwam schoonmaken,van de Ierse humor in Shannanigans, van het veilige gevoel dat ik daar had, van, van, nou ja, eigenlijk van alles. Maar goed, ik moet verder, daarom ben ik hier. Dus daarom: Dag Darwin! Hallo Perth! (en inmiddels al Hallo Sydney en Sanne!) Jeeeej!!!!!!!!!!!!