In je bikini tussen vuur en water

Hey allemaal!!!

Eindelijk even de tijd genomen om een fatsoenlijk stukje over mijn welzijn te schrijven. Op dit moment is dat een beetje nietzijn want ik heb het voor elkaar gekregen om kou te vatten in een plaats met een gemiddelde tempratuur van 35 graden. Dus zere keel en snot alom, wat een pret. En ik vrees met grote vreze dat het niet zomaar een kou is aangezien ik er last van heb sinds het eerste moment dat ik landde aan de Oostkust, en het dus zomaar een allergie voor een lid van de fantastische flora kan zijn. Was bijna vergeten dat ik een breekbaar astma patientje ben...

Maar goed, we hebben het dus gepresteerd om de westkust in te ruilen voor de oostkust. We is in dit geval Danica, mijn onwaarschijnlijke Canadese reisgenoot en ik. Voordat we op het vliegtuig stapten in Perth, een goede week geleden nu, zijn we met een nog veel onwaarschijnlijker reisgezelschap (bestaand uit 2 Ieren, een Canadees, een Kiwi en ik zei de Hollandse gek) van Karratha naar Perth gereden. Gereden ja. Door de woestijn. Met een auto. Een (voor Australische begrippen) kleine auto. En 5 mensen. 25000 kilometer in 4 dagen...
Natuurlijk werd het een fantastische roadtrip. 6 dozen bier in de koelbox (of 'chilibin' zoals Dave het noemt) en gaan met die banaan. 2 dagen gekampeerd in Karrigini , een prachtig natuurpark vol met ravijnen, watervallen en paradijselijke meertjes om te zwemmen. Daarna naar (jawel) Mount Magnet gereden om daar een nacht feest te vieren met al onze oude vrienden (Jodie! Bill! Bulldog!) en de volgende dag met een knoert van een kater op naar Perth. Overnacht op de dunne matrasjes van een hostel (was vergeten hoe die ook alweer voelden....) en toen 'The Big Day Out' megemaakt, een soort Pinkpop meets Dance Valley_achtig festival waar je een dag lang totaal uit je bol kan gaan op fantastische acts (oa: Pendulum, Sneaky Sound System en Prodigy!). En hoe akelig de terugreis ook was (als een sardientje in de trein tussen allemaal mensen met zonnebrillen op om 2 uur 's nachts...) het was simpelweg fantastisch.

Volgende dag afscheid genomen van al onze reisgenoten (en in Dave's geval: tot over 5 weken!) En naar Brisbane gevlogen. Het masterplan was (jaaah, er was een plan!) van Brisbane naar Cairns reizen in 5 weken, alles zien wat er te zien valt (oa Whitsundays, Fraser Island en the Great Barrier Reef) en dan naar NZ. En toen kwam de regen. Natuurlijk hebben we de meest fantastische tijd van het jaar uitgekozen om naar de oostkust te gaan > Het regenseizoen. Als een volbloed Nederlandse dacht ik wel gewend te zijn aan een beetje regen, wat kan mij dat bommen, ben toch niet van suiker en meer van dat soort stoere illusies. Want het kan je wel degelijk wat bommen wanneer het zoveel regent dat 60 procent van de hele staat onderloopt en de krokodillen door de straten zwemmen. Natuurlijk kwamen we pas achter deze waarheid toen we al in Brisbane waren, net als dat we niks wisten over de vreselijke vuren in het zuiden van Australie tot een paar dagen geleden. Misschien moeten we toch meer nieuws gaan kijken. Dus op dit moment is het beste wat we kunnen doen rondreizen tussen Brisbane en Byron Bay, iets wat we nu precies aan het doen zijn. We verblijven nog 1 nachtje in Surfers Paradise en vertrekken morgen Naar Byron Bay en blijven daar totdat de aarde genoeg opdroogt om naar boven af te reizen. Overigens hoor je mij niet klagen, dit gedeelte van de osstkust is prachtig, schitterende stranden, leuke steden met lekker bier, hostels met zwembaden en hangmatten en een boel interressante mensen.

Ergo, het is niet zo erg om vast tussen vuur en water te zitten zolang je in je bikini in een hangmat kan liggen ha! Snot of geen snot.

Dikke poes
Ge

Ps: die vuren zijn echt verschrikkelijk, zoveel menselijk leed en natuur verwoest, soms moet je gewoon weg kijken van de televisie of kranten. Je zou willen dat al het extra water van de Queenslanders de Victorianen kon helpen....