Karratha... Cyclonen, Kakkerlakken en Ieren.

Hallo allemaal!!!

Eindelijk weer een stukje vanuit kangeroe land, voel me bijna verplicht na zolang maar om eerlijk te zijn is er niet zoveel veranderd na de laatste keer dat ik geschreven heb. Jaaaaah mensen, het moment is eindelijk gekomen dat mijn leven in Australie saai is geworden. Nou ja saai... Weinig mensen kunnen natuurlijk zeggen dat ze in hun vrije tijd gaan kamperen, dolfijnen spotten, varen, zonbaden of drinken met een kudde Ieren (en dit alles in 40 graden in december!)
Maar goed, hoe spannend mijn vrije tijd ook is, er is de laatste tijd erg weinig van... Ik ben namelijk nog steeds erg hard aan het werk, overdag in de Subway (als een volleerd Sandwich Artist!) en 's avonds in een hele leuke restaurant/pub (als een serveerster en bartender). Zo'n 65 tot 70 uur per week gaan naar deze fantastische werkplekken waar ik natuurlijk iedere dag jubelend naar toe ga (vooral als het om 7 uur 's morgens is en ik de avond daarvoor tot 1 uur heb gewerkt). Het is Darwin all over again, maar dan zonder het spannende nachtleven (en de kans om al het verdiende geld daar meteen weer in uit te geven...) Dus natuurlijk maak ik hier miljoenen, geld zat om straks op mn gemak de oostkust te doen en daarna....Trommelgeroffel.... Nieuw Zeeland!

Jaja, jullie lezen het goed, ik ben eindelijk omgepraat om naar Nieuw Zeeland af te reizen. Mijn kiwi huisgenoot Dave heeft, na weken lang de loftrompet afgestoken te hebben over zijn thuisland, me eindelijk overtuigd om de laatste weken van mijn reis daar door te brengen. Met hem, that is, hij zou in maart toch terug om weer eens zijn familie op te zoeken. Dus nu heb ik mijn eigen (over)enthousiaste gids door NZ, die dol is op kamperen (= koude nachten in natte tentjes in mijn wereld) trektochten door de bergen (= blaren op vermoeide voeten in mijn wereld) en zwemmen in natuurlijke meren (= zo koud dat je dagenlang je tenen niet kan voelen in mijn wereld...). Kortom ik ga NZ afreizen met iemand zo enthousiast als een jack russel aan de speed in teletubbieland maar ik geef het een kans... Maak jullie trouwens maar geen zorgen, ik kom nog steeds terug in mei volgend jaar, er is maar een beperkte hoeveel enthousiasme dat een mens kan hebben...;)

Dus.... Hoe ziet mijn leven er voor de rest uit op dit moment? Mijn trouwe huisgenoot Rory is een paar weken geleden vertrokken, terug naar Ierland (om aldaar zijn zelfdestructie voort te zetten), Sanne is al weken aan de Oostkust met vriendje Jan (die natuurlijk veel leuker is dan ons, en bovendien veel lekkerder zoent ;)). Dus het is nu alleen Danica, Dave en ik. En onze nieuwe huisgenoten Wally en Trisha. Ieren. Alweer. En 2 in plaats van 1. En, ik moet ondertussen wel geleerd hebben dat Ieren, Ieren aantrekken wat betekend dat we inmiddels meer overlast hebben van de dronken Ieren dan van de kakkerlakken. En geloof me, dat laatste is een behoorlijk grote overlast. Want het tropische klimaat mag misschien wel fantastisch zijn voor je tintje, maar jammergenoeg houd ongedierte ook van +40 graden. Wat kan ik zeggen? Je leert er mee leven, If you can beat them you join them. Dus laten we 's avonds een broodje op de grond achter zodat ze niet achter ons goede voedsel en tandenborstels aangaan.
GRAPJE JANNY!!!! GRAPJE!!!!!

Daarnaast heeft Karratha een ander interessant probleem: Cyclonen. Laatste week hadden we een leuk voorbeeld daarvan voor de kust liggen, met de schattige naam Billy. Nou er was niks schattigs aan deze catogorie 4 orkaan (het hoogste is catogorie 5), tenzij je natuurlijk een voorliefde hebt voor grote onsubtiele winderige dingen (misschien dat Maxima zich er wel tot aangetrokken voelt...). Anyway, de hele stad op z'n kop, want de storm zou hun geliefde Karratha raken op eerste Kerstdag. De dag dat heel Australie gereserveerd houd om vreselijk dronken te worden om twee keer te kunnen genieten van het kerstdiner. Hoe durft tie...
Achteraf een hoop heisa om niks, die storm kwam niet eens in de buurt, met als gevolg dat heel Australie binnen bleef en wij de hele Kerst als de enigen op het strand zaten. En ik vond het niet eens erg om die keer de domme Nederlander uit te hangen (samen met de domme Ieren, Canadees en Nieuw Zeelander), sterker nog, ik hoopte ergens dat die cycloon ons zou raken, dat zou pas een koel verhaal zijn bij thuiskomst.

En oja, natuurlijk willen jullie weten: Hoe was kerst in de zomer? Nou, warm. En leuk met mijn vrienden en bier. Maar ik heb thuis nog nooit zoveel gemist als deze laatste week. Daar kan geen cycloon catogorie 5 tegenop.....

Iedereen een fatastische jaarwisseling en drink er 1 op mij!

dikke poes